Dwa rodzaju głodu: fizyczny i psychiczny.

Tycie jest procesem wieloletnim, w którym ukształtowały trwałe tendencje metaboliczne.

Zmiana ich wymaga zmiany diety i czasu. Niestety często problemy z równowagą psychoemocjonalną, które pojawiają się w otyłości, utrudniają skuteczne przeprowadzenie całej terapii odchudzającej. Jednym z decydujących czynników dietetycznych jest aminokwas L-tryptofan, prekursor serotoniny.

Serotonina jest hormonem tkankowym wytwarzanym w błonie śluzowej jelita, płytkach krwi i w ośrodkowym układzie nerwowym. Jest neuroprzekaźnikiem, który przekazuje impulsy nerwowe do tkanek. Serotonina zależnie od rodzaju spożytego pokarmu hamuje apetyt, tak jest po spożyciu węglowodanów, lub pobudza apetyt po posiłkach białkowych. Ma wpływ na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy np.: działa przeciwdepresyjnie, jest odpowiedzialna za sen fizjologiczny. Za mała ilość tego neuroprzekaźnika powoduje wzrost zachowań agresywnych, a w dłuższym okresie prowadzi do depresji. Szyszynka w ciągu dnia produkuje serotoninę z tryptofanu, natomiast w nocy wytwarza melatoninę.

Mamy dwa rodzaju głodu: fizyczny i psychiczny.  
Fizyczny determinowany jest zapotrzebowaniem organizmu na pokarmowe surowce energetyczne. Psychiczny wywoływany jest "radością" spożywania pokarmów. Uwarunkowany jest wieloma hormonami związanymi wieloma reakcjami fizjologicznymi, np.: zespołem napięcia przedmiesiączkowego (zmiany nastroju i łaknienia), zespołem "sezonowego zaburzenia nastroju" (reakcja na długą jesienno-zimową porę nocną), pracą na 3 - 4 zmiany, restrykcyjną dietą. Zaspokojenie głodu psychicznego jest trwałe jedynie, jeżeli wiąże się ze wzrostem ilości serotoniny.
Serotonina i melatonina regulują: przebieg snu, temperaturę ciała, przebieg procesów dojrzewania, procesy odnawiania się i wzrostu komórek, aktywność systemu odpornościowego organizmu, wpływają na nastrój psychiczny w menstruacji. Szczególne znaczenie mają zmęczeniu i w stanach depresyjnych. Gdy stres narasta, łatwo stać się ofiarą „pewnych metod odchudzania w krótkim czasie bez wysiłku”, których jest pełno w internecie i kolorowej prasie. Czy metody te są skuteczne,?

Przeciętny człowiek o wadze 70 kg i BMI 28 może dysponować zapasami 1800 kcal w glukozie zmagazynowanej w mięśniach i wątrobie w postaci glikogenu, 150 000 kcal w tłuszczach zgromadzonych w tkance tłuszczowej. Ludzie otyli mogą z BMI > 32 gromadzą w fałdach tłuszczu ponad 300 000 kcal.

Człowiek do podstawowej przemiany materii na dobę potrzebuje około 1200 kcal. Maratończyk przebiegając w ciągu 3 godzin 42 km zużywa około 5 000 kcal.

Żartując można by powiedzieć, że osoba otyła ma zapas energii na przebiegnięcie maratonu codziennie przez 60 dni. Czy to możliwe? Nie.
Należy wspomnieć, iż skuteczność farmakoterapii w przypadku otyłości jest ograniczona. Leki dostępne na światowych rynkach nie są w pełni bezpieczne, a nowe preparaty, tj. sibutramina i orlistat wymagają jeszcze dalszych badań klinicznych. Farmakoterapia może pełnić rolę uzupełniającą kompleksowe działania, oparte o prawidłową dietę metaboliczną i wysiłek fizyczny. Dieta metaboliczna jest dokładnie dopasowana do indywidualnych potrzeb ludzkiego organizmu. Do wskazania diety metabolicznej i niezbędnej aktywności fizycznej służy diagnostyka stanu odżywienia – DSO, opracowana przez Laboratorium Pierwiastków Śladowych Biomol-Med.