Wysoka wartość zdrowotna i energetyczna miodu jest nie do przecenienia. W sumeryjskich księgach sprzed 4000 lat zalecano miód jako doskonały produkt odżywczy i leczniczy. Także starożytni Grecy spożywali miód, uważając go za dar od bogów zapewniający siłę, zdrowie oraz długowieczność. Miód ceniony był także w Egipcie, gdzie Kleopatra do pielęgnacji swej urody zażywała kąpieli z oślego mleka i miodu.
Miód jest krystalicznie czysty biorąc pod uwagę jego właściwości biologicznie i chemicznie. Pszczoły są bardzo wrażliwe na wszelkiego typu zanieczyszczenia i giną zbierając zanieczyszczony nektar np. z opryskanych środkiem owadobójczym roślin.
Miód jest produktem wysokokalorycznym. Tylko 1 kg miodu dostarcza około 3300 kcal. Idealnie nadaje się dla ludzi wyczerpanych pracą fizyczną czy umysłową. Obecnie miód wchodzi w skład diety sportowców, alpinistów i nurków.
Aby wytworzyć jeden kilogram miodu pszczoły muszą odwiedzić od 750 tysięcy do 3 milionów kwiatów. Ponadto, zanim efekt ich pracy zostanie umieszczony w plastrach, poddają go specyficznej obróbce.
Miód jest jedynym produktem spożywczym, który się nie psuje - odkrywane współcześnie w grobowcach faraonów miody nadają się w pełni do spożycia. Miód może natomiast ulec zakwaszeniu, np. przy kontakcie z ludzką śliną.
1 litr miodu waży od 1,38 do 1,45 kg. Oznacza to, że jest cięższy od wody o około 40%.
Krystalizacja naturalnego miodu pszczelego następuje zwykle po 2-4 miesiącach od miodobrania. Jeśli krystalizacja nie występuje może oznaczać to, że miód jest mieszaniną różnych składników - niekoniecznie naturalnych.
Już w V wieku p.n.e., Hipokrates, uważany za ojca medycyny, stosował miód w sporządzaniu wielu leczniczych maści oraz wywarów. Jego uczniowie opracowali ponad 300 miodowych recept na różne schorzenia. Także według współczesnych specjalistów miód wzmaga rozwój umysłowy, zwiększa odporność na choroby oraz ma właściwości bakteriobójcze. Co jeszcze warto wiedzieć?
W skład miodu wchodzą głównie dwa cukry proste: glukoza - 30% (dostarcza organizmowi niezbędną energię) i fruktoza - 40% (stanowi istotną rezerwę energetyczną organizmu); sacharoza, enzymy, kwasy organiczne, w tym m.in. kwas jabłkowy, bursztynowy i cytrynowy; związki mineralne (potas, fosfor, wapń, żelazo, magnez). Miód zawiera również niewielką ilość witamin - przede wszystki witaminy z grupy B w tym B1, B2, B6, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy.
Dzienne zalecane spożycie miodu (1 łyżeczka miodu = 9 gram) to:
*niemowlęta - 7g,
*dzieci 2-6 lat - 10-20g,
*dzieci 6-12 lat - 30-50g,
*młodzież i dorośli - 60-300g.
Miód działa jak antybiotyk. Wysoka aktywność antybiotyczna miodu związana jest z jego składem chemicznym. Aktywność ta wzrasta nawet 200-krotnie, gdy rozcieńczymy miód z wodą (łyżka miodu na pół szklanki). Te właściwości miodu pozwalają niszczyć rozwój bakterii, grzybów czy wirusów. Oznacza to m.in., że miód działa przeciwzapalnie, regenerująco oraz przeciwbólowo.
Miód jako oręż w walce z chorobami skóry. Dzięki wspomnianej wysokiej aktywności antybiotycznej, miód stosuje się do leczenia oparzeń i odmrożeń skóry, a także ran, owrzodzeń, wyprysków i ropni. Ponadto miód doskonale zabezpiecza skórę przed zakażeniem bakteriami, poprawiając odżywianie tkanek i przyspieszając ich regenerację.
Miód dobry na alergie. Miód nektarowy (głównie wielokwiatowy i spadziowy) zawiera w swoim składzie różnorodny zestaw pyłków, na które uczulona jest duża część społeczeństwa. Spożywanie miodu ma zatem korzystny wpływ na budowanie odporności alergicznej człowieka.
Miód dobry na choroby narządu wzroku. Obok właściwości antybiotycznych substancje zawarte w miodzie pozwalają na zwalczanie drobnoustrojów, w tym ropotwórczego gronkowca i paciorkowca, który jest przyczyną m.in. zapalenia rogówki i spojówki.
Miód koi nerwy. Ostatnie badania udowodniły, że miód wzmacnia układ nerwowy i poprawia samopoczucie. Jego działania uspokajające sprawiają, że doskonale wspiera proces leczenia różnego rodzaju nerwic i depresji. Ponadto miód łagodzi skutki stresu, poprawia łaknienie oraz pozytywnie wpływa na bezsenność.
Miód dobry na układ krążenia. Miód, podobnie jak zielona herbata, rozszerza naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi oraz reguluje krążenie. Poza tym, zmniejsza napięcie na tle nerwowym, poprawiając tym samym nasze samopoczucie.
Miód balsamem dla układu pokarmowego i oddechowego. Także w tym obszarze miód ma wiele zastosowań. Po pierwsze, działa leczniczo w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w nieżytach żołądka, zapaleniu jelit, wątroby i woreczka żółciowego. Po drugie, reguluje czynności trawienne żołądka, poprawia przemianę materii i korzystnie wpływa na biegunki czy zaparcia. Dodatkowo, pobudza perystaltykę, zmniejszając tym samym skurcze jelit i korzystnie wpływając na jelito drażliwe. Miód zmniejsza również szkodliwe działanie nadmiaru kawy i alkoholu, ponieważ odżywia komórki wątrobowe i działa odtruwająco na organizm. W przypadku, układu oddechowego miód ma działanie przeciwzapalne i wykrztuśne. Chroni drogi oddechowe przed bakteriami; stosowany jest w leczeniu przeziębienia, kaszlu (także tego na tle alergii), zapalenia gardła, czy też kataru.
Biorąc pod uwagę surowiec, z jakiego powstał miód, wyróżnia się trzy podstawowe jego odmiany:
1. Miody nektarowe (kwiatowe) - wytwarzane z nektaru roślin, wydzielanego z nektarników kwiatowych lub pozakwiatowych. Zaliczamy do nich (źródło Wikipedia) m.in.:
*Miód rzepakowy - w stanie płynnym kolor słomkowy. Krystalizuje się szybko, w ciągu kilku dni po odbiorze. Po skrystalizowaniu jest biały lub kremowy o konsystencji drobnoziarnistej, mazistej. W smaku bardzo słodki. Zapach kwitnącego rzepaku, raczej nieprzyjemny; z czasem woń słabnie.Miód o największej ilości glukozy i aminokwasów.
*Miód wrzosowy - w stanie płynnym kolor ciemnobrunatny, a konsystencja galaretowata. Krystalizuje się dość szybko. Po skrystalizowaniu pomarańczowy lub ciemnobrunatny o konsystencji drobnoziarnistej. Smak lekko gorzkawy, ostry. Zapach kwiatów wrzosu, silny.
*Miód gryczany - nadaje się do wyrobu miodów pitnych. Duża zawartość kwasów sprawia, że fermentacja napojów przebiega prawidłowo, a silny aromat i swoisty ostry smak czyni napoje miodowe bardziej pikantnymi. W stanie płynnym, kolor ciemnoherbaciany do brunatnego. Po skrystalizowaniu kolor brązowy, konsystencja gruboziarnista przy czym na powierzchni często pozostaje warstwa rzadkiegomiodu. Miód o silnym zapachu kwiatu gryki, smak ostry lekko piekący.
*Miód akacjowy - w stanie płynnym kolor bezbarwny lub jasnosłomkowy, długo nie krystalizuje się. Stan skrystalizowany - kolor jasnosłomkowy, kremowy.Miód o słabym zapachu kwiatu akacji, mdły. Odznacza się znacznie większą zawartością sacharozy niż wszystkie inne miody nektarowe. Jest lubiany przez dzieci.
*Miód lipowy - w stanie płynnym kolor żółty lub zielonkawożółty. Konsystencją i barwą przypomina olej rycynowy. Po skrystalizowaniu ma kolor żółtopomarańczowy lub brunatny; konsystencję drobnoziarnistą, krupkowatą. Miód o wyraźnym zapachu lipy. Ostry w smaku z lekką goryczką.
*Miód koniczynowy - w stanie płynnym barwa słomkowożółta, zapach kwiatów koniczyny, nikły. Po skrystalizowaniu barwa jasnożółta, smak bardzo słodki, łagodny, ale nieco mdły.Miód z koniczyny czerwonej jest jaśniejszy i długo pozostaje w stanie płynnym. Po skrystalizowaniu jest prawie biały. Ma wyraźny, nie spotykany w innych miodach, kwaskowaty posmak.
*Miód bławatkowy - barwa złocistożółta, zapach bławatka, miód o ostrym, charakterystycznym smaku.
*Miód manuka - w stanie płynnym, kolor dość ciemny. Jest to miód uzyskiwany na Nowej Zelandii z kwiatów rośliny manuka. Ostry w smaku , intensywny w zapachu ma bardzo cenione właściwości lecznicze.Jako jedyny chyba naturalny antybiotyk działa na Helicobacter Pylori i można nim zastąpić wyniszczającą terapię antybiotykową.
*Miód malinowy - w stanie płynnym kolor żółtawy. Po skrystalizowaniu żółtozłocisty. W smaku łagodny, lekko kwaskowaty o lekkim zapachu malin. Lubiany przez dzieci.
*Miód wielokwiatowy - w stanie płynnym kolor żółty. Po skrystalizowaniu kolor jasnobrązowy. Łagodny o woskowym zapachu. Może też posiadać różne barwy i smak uzależnione od rodzaju oblatywanego kwiatu.
Krystalizacja naturalnego miodu pszczelego następuje zwykle po 2-4 miesiącach od miodobrania. Jeśli krystalizacja nie występuje może oznaczać to, że miód jest mieszaniną różnych składników - niekoniecznie naturalnych.
Już w V wieku p.n.e., Hipokrates, uważany za ojca medycyny, stosował miód w sporządzaniu wielu leczniczych maści oraz wywarów. Jego uczniowie opracowali ponad 300 miodowych recept na różne schorzenia. Także według współczesnych specjalistów miód wzmaga rozwój umysłowy, zwiększa odporność na choroby oraz ma właściwości bakteriobójcze. Co jeszcze warto wiedzieć?
W skład miodu wchodzą głównie dwa cukry proste: glukoza - 30% (dostarcza organizmowi niezbędną energię) i fruktoza - 40% (stanowi istotną rezerwę energetyczną organizmu); sacharoza, enzymy, kwasy organiczne, w tym m.in. kwas jabłkowy, bursztynowy i cytrynowy; związki mineralne (potas, fosfor, wapń, żelazo, magnez). Miód zawiera również niewielką ilość witamin - przede wszystki witaminy z grupy B w tym B1, B2, B6, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy.
Dzienne zalecane spożycie miodu (1 łyżeczka miodu = 9 gram) to:
*niemowlęta - 7g,
*dzieci 2-6 lat - 10-20g,
*dzieci 6-12 lat - 30-50g,
*młodzież i dorośli - 60-300g.
Miód działa jak antybiotyk. Wysoka aktywność antybiotyczna miodu związana jest z jego składem chemicznym. Aktywność ta wzrasta nawet 200-krotnie, gdy rozcieńczymy miód z wodą (łyżka miodu na pół szklanki). Te właściwości miodu pozwalają niszczyć rozwój bakterii, grzybów czy wirusów. Oznacza to m.in., że miód działa przeciwzapalnie, regenerująco oraz przeciwbólowo.
Miód jako oręż w walce z chorobami skóry. Dzięki wspomnianej wysokiej aktywności antybiotycznej, miód stosuje się do leczenia oparzeń i odmrożeń skóry, a także ran, owrzodzeń, wyprysków i ropni. Ponadto miód doskonale zabezpiecza skórę przed zakażeniem bakteriami, poprawiając odżywianie tkanek i przyspieszając ich regenerację.
Miód dobry na alergie. Miód nektarowy (głównie wielokwiatowy i spadziowy) zawiera w swoim składzie różnorodny zestaw pyłków, na które uczulona jest duża część społeczeństwa. Spożywanie miodu ma zatem korzystny wpływ na budowanie odporności alergicznej człowieka.
Miód dobry na choroby narządu wzroku. Obok właściwości antybiotycznych substancje zawarte w miodzie pozwalają na zwalczanie drobnoustrojów, w tym ropotwórczego gronkowca i paciorkowca, który jest przyczyną m.in. zapalenia rogówki i spojówki.
Miód koi nerwy. Ostatnie badania udowodniły, że miód wzmacnia układ nerwowy i poprawia samopoczucie. Jego działania uspokajające sprawiają, że doskonale wspiera proces leczenia różnego rodzaju nerwic i depresji. Ponadto miód łagodzi skutki stresu, poprawia łaknienie oraz pozytywnie wpływa na bezsenność.
Miód dobry na układ krążenia. Miód, podobnie jak zielona herbata, rozszerza naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi oraz reguluje krążenie. Poza tym, zmniejsza napięcie na tle nerwowym, poprawiając tym samym nasze samopoczucie.
Miód balsamem dla układu pokarmowego i oddechowego. Także w tym obszarze miód ma wiele zastosowań. Po pierwsze, działa leczniczo w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w nieżytach żołądka, zapaleniu jelit, wątroby i woreczka żółciowego. Po drugie, reguluje czynności trawienne żołądka, poprawia przemianę materii i korzystnie wpływa na biegunki czy zaparcia. Dodatkowo, pobudza perystaltykę, zmniejszając tym samym skurcze jelit i korzystnie wpływając na jelito drażliwe. Miód zmniejsza również szkodliwe działanie nadmiaru kawy i alkoholu, ponieważ odżywia komórki wątrobowe i działa odtruwająco na organizm. W przypadku, układu oddechowego miód ma działanie przeciwzapalne i wykrztuśne. Chroni drogi oddechowe przed bakteriami; stosowany jest w leczeniu przeziębienia, kaszlu (także tego na tle alergii), zapalenia gardła, czy też kataru.
Biorąc pod uwagę surowiec, z jakiego powstał miód, wyróżnia się trzy podstawowe jego odmiany:
1. Miody nektarowe (kwiatowe) - wytwarzane z nektaru roślin, wydzielanego z nektarników kwiatowych lub pozakwiatowych. Zaliczamy do nich (źródło Wikipedia) m.in.:
*Miód rzepakowy - w stanie płynnym kolor słomkowy. Krystalizuje się szybko, w ciągu kilku dni po odbiorze. Po skrystalizowaniu jest biały lub kremowy o konsystencji drobnoziarnistej, mazistej. W smaku bardzo słodki. Zapach kwitnącego rzepaku, raczej nieprzyjemny; z czasem woń słabnie.Miód o największej ilości glukozy i aminokwasów.
*Miód wrzosowy - w stanie płynnym kolor ciemnobrunatny, a konsystencja galaretowata. Krystalizuje się dość szybko. Po skrystalizowaniu pomarańczowy lub ciemnobrunatny o konsystencji drobnoziarnistej. Smak lekko gorzkawy, ostry. Zapach kwiatów wrzosu, silny.
*Miód gryczany - nadaje się do wyrobu miodów pitnych. Duża zawartość kwasów sprawia, że fermentacja napojów przebiega prawidłowo, a silny aromat i swoisty ostry smak czyni napoje miodowe bardziej pikantnymi. W stanie płynnym, kolor ciemnoherbaciany do brunatnego. Po skrystalizowaniu kolor brązowy, konsystencja gruboziarnista przy czym na powierzchni często pozostaje warstwa rzadkiegomiodu. Miód o silnym zapachu kwiatu gryki, smak ostry lekko piekący.
*Miód akacjowy - w stanie płynnym kolor bezbarwny lub jasnosłomkowy, długo nie krystalizuje się. Stan skrystalizowany - kolor jasnosłomkowy, kremowy.Miód o słabym zapachu kwiatu akacji, mdły. Odznacza się znacznie większą zawartością sacharozy niż wszystkie inne miody nektarowe. Jest lubiany przez dzieci.
*Miód lipowy - w stanie płynnym kolor żółty lub zielonkawożółty. Konsystencją i barwą przypomina olej rycynowy. Po skrystalizowaniu ma kolor żółtopomarańczowy lub brunatny; konsystencję drobnoziarnistą, krupkowatą. Miód o wyraźnym zapachu lipy. Ostry w smaku z lekką goryczką.
*Miód koniczynowy - w stanie płynnym barwa słomkowożółta, zapach kwiatów koniczyny, nikły. Po skrystalizowaniu barwa jasnożółta, smak bardzo słodki, łagodny, ale nieco mdły.Miód z koniczyny czerwonej jest jaśniejszy i długo pozostaje w stanie płynnym. Po skrystalizowaniu jest prawie biały. Ma wyraźny, nie spotykany w innych miodach, kwaskowaty posmak.
*Miód bławatkowy - barwa złocistożółta, zapach bławatka, miód o ostrym, charakterystycznym smaku.
*Miód manuka - w stanie płynnym, kolor dość ciemny. Jest to miód uzyskiwany na Nowej Zelandii z kwiatów rośliny manuka. Ostry w smaku , intensywny w zapachu ma bardzo cenione właściwości lecznicze.Jako jedyny chyba naturalny antybiotyk działa na Helicobacter Pylori i można nim zastąpić wyniszczającą terapię antybiotykową.
*Miód malinowy - w stanie płynnym kolor żółtawy. Po skrystalizowaniu żółtozłocisty. W smaku łagodny, lekko kwaskowaty o lekkim zapachu malin. Lubiany przez dzieci.
*Miód wielokwiatowy - w stanie płynnym kolor żółty. Po skrystalizowaniu kolor jasnobrązowy. Łagodny o woskowym zapachu. Może też posiadać różne barwy i smak uzależnione od rodzaju oblatywanego kwiatu.
2. Miody spadziowe (leśne) - wytworzone ze spadzi zebranej z drzew iglastych (głównie jodła, świerk i sosna) i liściastych (głównie topola, klon, brzoza i dąb). Zaliczamy do nich:
*Miód z drzew owocowych - barwa złocistożółta o zapachu płatków kwiatowych i łagodnym smaku.
*Miód ziołowy (górski) - barwa ciemnożółta do pomarańczowo-żółtej, zapach intensywny. Miód o smaku korzennym.
*Miód z drzew owocowych - barwa złocistożółta o zapachu płatków kwiatowych i łagodnym smaku.
*Miód ziołowy (górski) - barwa ciemnożółta do pomarańczowo-żółtej, zapach intensywny. Miód o smaku korzennym.
3. Miody nektarowo-spadziowe - wytworzone przez pszczoły częściowo z nektaru, a częściowo ze spadzi.
Bardzo często pijemy herbatę z miodem. Na szczęście, obiegowa opinia, że miód dodawany do gorącej herbaty traci wszystkie swe dobroczynne właściwości, jest nieprawdziwa. Osłabia się natomiast działanie niektórych składników, głównie enzymów diastazy i inwertazy. Aby tego uniknąć zaleca się odczekać, aż napój nieco ostygnie (do 45-55°C). Warto dodać, że skrystalizowany miód można przywrócić do postaci płynnej poprzez jego ogrzanie - jednak do temperatury nie wyższej niż właśnie 45-55°C.
Natomiast najlepszym sposobem leczniczego spożycia miodu jest rozpuszczenie łyżeczki miodu kilka godzin przed spożyciem w ciepłej wodzie lub herbacie. Pod wpływem wody następuje wzmożone działanie enzymów zawartych w miodzie, które powodują przetwarzanie glukozy w nadtlenek wodoru (woda utleniona).
Bardzo często pijemy herbatę z miodem. Na szczęście, obiegowa opinia, że miód dodawany do gorącej herbaty traci wszystkie swe dobroczynne właściwości, jest nieprawdziwa. Osłabia się natomiast działanie niektórych składników, głównie enzymów diastazy i inwertazy. Aby tego uniknąć zaleca się odczekać, aż napój nieco ostygnie (do 45-55°C). Warto dodać, że skrystalizowany miód można przywrócić do postaci płynnej poprzez jego ogrzanie - jednak do temperatury nie wyższej niż właśnie 45-55°C.
Natomiast najlepszym sposobem leczniczego spożycia miodu jest rozpuszczenie łyżeczki miodu kilka godzin przed spożyciem w ciepłej wodzie lub herbacie. Pod wpływem wody następuje wzmożone działanie enzymów zawartych w miodzie, które powodują przetwarzanie glukozy w nadtlenek wodoru (woda utleniona).
Związek ten charakteryzuje się silnym działaniem antybiotycznym i bakteriobójczym.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz